Beschermd wonen zonder verblijf
Beschermd wonen is een vorm van wonen onder begeleiding. Deze woonvorm is gericht op mensen met psychische of psychosociale problemen. Beschermd wonen zonder verblijf is een intensieve vorm van ondersteuning waarin sprake is van scheiden van wonen en zorg. De cliënt heeft bij deze vorm van begeleiding de beschikking over een eigen woonruimte en krijgt ondersteuning op het gebied van dagelijks levensonderhoud op verschillende levensgebieden als wonen, werken, vrije tijd, financiën, persoonlijke ontwikkeling, sociale contacten, gezondheid, enz. De begeleiding kan gericht zijn op het overnemen van deze taken of het toezicht hierop.
Voor deze vorm van begeleiding kan gekozen worden, indien er sprake is van een psychi(atri)sche stoornis, eventuele bijkomende aandoening(en) en daarmee samenhangende beperkingen in “sociale redzaamheid”. Dit kan gepaard gaan met matig of zwaar regieverlies of met een matige of zware, invaliderende aandoening of beperking. Deze begeleiding kan zowel worden ingezet voor cliënten waarbij weinig tot geen vooruitzicht op verbetering van die zelfredzaamheid bestaat als voor cliënten die behoefte hebben aan een tijdelijke intensivering van begeleiding en ondersteuning nodig hebben van professionele zorg met een 24 uurs beschikbaarheidsniveau. Bij deze laatste indicatie is er sprake van een perspectief op herstel van zelfstandig wonen.
Kenmerkend voor het beschermd wonen zonder verblijf is dat er regelmatig een beroep wordt gedaan op de onplanbare zorg. Dit is een uitzondering bij andere individuele begeleidingsvormen. Flexibiliteit is erg belangrijk in deze begeleidingsvorm. De ondersteuningsbehoeften van cliënten die zelfstandig wonen kunnen sterk wisselen, er is in de meeste gevallen géén sprake van een lineair proces in een herstelproces van mensen met een psychiatrische aandoening. Een zorgvuldige keuze in het op- en afschalen van de zorg is hierbij van groot belang.