Beschermd wonen definitie

Beschermd wonen is een vorm van wonen onder begeleiding voor mensen met psychische of psychosociale problemen. Het is een vorm van maatwerk begeleiding waarin mensen beschermd wonen zonder verblijf of in een beschermde woonvorm, waarin mensen op een externe locatie wonen en het oorspronkelijke huis (al dan niet tijdelijk) verlaten. In deze laatste verblijfssetting is er beschikking over een 24/7 aanwezige professionele begeleiding en/of toezicht. Voor mensen die beschermd wonen zonder verblijf wordt er vaak een beroep gedaan op de onplanbare zorg, omdat de zorgvraag erg verandering gevoelig is. Beschermd wonen valt onder de wet maatschappelijke ondersteuning (WMO).

Beschermd wonen kan worden ingezet voor zeer kwetsbare burgers, met een verhoogde begeleidingsvraag. In sommige gevallen kunnen deze mensen belang hebben bij een 24 uurs toezicht en ondersteuning. Deze continue monitoring is met name van belang bij cliënten die niet in staat zijn om zelfstandig een inschatting te kunnen maken wanneer er hulp gewenst is. Hiermee wordt de kans op (gewelds)escalaties door onaangepast gedrag van de cliënt voor het overgrote deel weggenomen. De keuze voor beschermd wonen kan gemaakt worden in het geval van een psychi(atri)schestoornis, eventuele bijkomende aandoening(en) en daarmee samenhangende beperkingen in “sociale redzaamheid” die gepaard gaan met matig of zwaar regieverlies of met een matige of zware, invaliderende aandoening of beperking.

Bij beschermd wonen wordt er beroep gedaan op de onplanbare zorg (structureel) en een zeer beperkt zicht op vooruitgang of stabilisering op de zelfredzaamheid. In enkele gevallen is er zelfs sprake van een gecontroleerde afname hiervan. Bij het beschermd wonen draagt de zorginstelling zorg voor professionele begeleiding van cliënten. Behandelingen worden aan gespecialiseerde instanties overgelaten. De begeleiding is gericht op verschillende primaire leefgebieden zoals huisvesting, financiën, geestelijke – en lichamelijke gezondheid en verzorging, dagbesteding, sociaal netwerk, huiselijke relaties en maatschappelijke participatie. Dit wordt periodiek vastgelegd en geëvalueerd in een persoonlijk ondersteuningsplan.

 

Beschermd wonen 2018

Beschermd wonen is een vorm van wonen onder begeleiding dat speciaal is ingericht voor mensen met psychische of psychosociale problemen. Het is een maatwerk begeleiding die thuis genoten kan worden of in een beschermde woonvorm, denk hierbij aan een gezinsvervangend tehuis. In deze verblijfssetting hebben de cliënten de beschikking over een professionele begeleiding en/of toezicht die continue, dus 24/7 beschikbaar is. Beschermd wonen is al enige jaren ondergebracht in de wet maatschappelijke ondersteuning (WMO). Voor het jaar 2018 worden geen ingrijpende wetswijzigingen verwacht met betrekking tot beschermd wonen.

De verwachting is dat in 2018 rond de 30.000 mensen gebruik zullen maken van beschermd wonen. Beschermd wonen wordt toegepast voor zeer kwetsbare burgers, die door een hoge begeleidingsbehoefte zijn aangewezen op een intensief toezicht en ondersteuning. Dit toezicht is voornamelijk belangrijk voor de cliënt die niet in staat is om zelfstandig een inschatting te kunnen maken wanneer er hulp gewenst is. Er is sprake van een psychi(atri)schestoornis, eventuele bijkomende aandoening(en) en daarmee samenhangende beperkingen in “sociale redzaamheid” gepaard gaand met matig of zwaar regieverlies of met een matige of zware, invaliderende aandoening of beperking.

Bij beschermd wonen is er sprake van een hoge mate van onplanbare zorg (structureel) en een zeer beperkt zicht op vooruitgang of stabilisering van de zelfredzaamheid. De aanbieder van beschermd wonen draagt zorg voor professionele begeleiding voor cliënten zodat hun zelfredzaamheid wordt bevorderd en zij volwaardig kunnen participeren in de samenleving. Hierbij worden de acties op de verschillende primaire leefgebieden (als huisvesting, financiën, geestelijke – en lichamelijke gezondheid en verzorging, dagbesteding, sociaal netwerk, huiselijke relaties en maatschappelijke participatie) vastgelegd in een persoonlijk ondersteuningsplan.

De WMO schrijft voor dat beschermd wonen ook in 2018 zal vallen onder de verantwoording van de gemeente. Deze overheidsinstanties zetten in op persoonsgerichte trajecten om de situatie beschermd wonen fundamenteel te verbeteren. Gemeenten kunnen ook in 2018 zelf het beleid hierin bepalen en dit afstemmen op de regionale situatie.

Voorwaarden beschermd wonen

op mensen met psychische of psychosociale problemen. Het beschermd wonen is ondergebracht in de wet maatschappelijke ondersteuning (WMO). Deze wet schrijft voor dat de gemeenten de invulling en de voorwaarden van beschermd wonen in de regio bepalen.

Beschermd wonen is een vorm van begeleiding voor mensen die door psychische of psychosociale problemen niet meer in staat zijn om veilig en zelfstandig te wonen. Beschermd wonen is een tijdelijke oplossing.  Deze periode is flexibel in te vullen, dit kan enkele maanden zijn, maar ook enkele jaren. De professionele begeleiding is gericht op bevordering van de stabilisatie en de zelfredzaamheid binnen de maatschappij. Het is een maatwerk begeleiding die thuis genoten kan worden of intern bij een zorginstelling. In deze verblijfssetting hebben de cliënten de beschikking over een begeleiding en/of toezicht die 24/7 beschikbaar is.

De 43 Nederlandse (grotere) centrumgemeenten bepalen, in samenwerking met de GGZ (geestelijke gezondheidszorg), wie in aanmerking komt voor deze vorm van zorg. Voorwaarden voor beschermd wonen staan niet specifiek beschreven in de WMO. Er wordt gekeken naar individuele situaties om te beoordelen of beschermd wonen de juiste oplossing is voor een cliënt.

Een van de voorwaarden voor beschermd wonen is wel dat de cliënt woonachtig is in de betreffende regio of een sterke binding heeft met de regio. Daarnaast kan er een financiële voorwaarde aan verbonden worden in vorm van een eigen bijdrage die afgedragen moet worden als vergoeding voor het verblijf, echter wordt ook hierbij gekeken naar de individuele situatie. Een andere voorwaarde voor beschermd wonen waar wél naar gekeken wordt is het, door het GGZ, toegekende zorgzwaartepakket (ZZP) dat is omschreven in het persoonlijk zorgprofiel. Mensen met een zorgzwaartepakket GGZ-C hebben de indicatie voor begeleiding in vorm van het beschermd wonen. Dit in tegenstelling tot mensen met een indicatie GGZ-B. Deze mensen hebben recht op een behandelende zorg. Dit valt onder de wet langdurige zorg (WLZ) dat niet onder de verantwoordelijkheid valt van de gemeente.

Vaak is er sprake van een combinatie van factoren, zowel op het psychische als op het sociale vlak, waarbij beschermd wonen in beeld komt. Onderstaande lijst is een opsomming van de meest voorkomende stoornissen die binnen beschermd wonen voorkomen.

  • ADHD
  • Autismespectrumstoornissen
  • Angststoornissen
  • Ex-verslavingsproblematiek
  • Gedragsproblematiek
  • Geheugenproblematiek
  • Lichte verstandelijke beperking
  • Persoonlijkheidsstoornissen
  • Schizofrenie
  • Sociale problematiek
  • Stemmingsstoornissen

Beschermd wonen voorwaarden

Beschermd wonen is een vorm van wonen onder begeleiding die is vastgelegd in de wet maatschappelijke ondersteuning (WMO). Deze wet wordt uitgevoerd door gemeenten in Nederland. De gemeenten kunnen de beschermd wonen voorwaarden bepalen doordat ze hier zelf een regionale invulling aan kunnen geven.

Beschermd wonen is gericht op mensen met psychische of psychosociale problemen gericht op een bevordering van de zelfredzaamheid. Het is een maatwerk begeleiding die thuis genoten kan worden of in een beschermde woonvorm, denk hierbij aan een gezinsvervangend tehuis. In deze verblijfssetting hebben de cliënten de beschikking over een professionele begeleiding en/of toezicht die 24/7 beschikbaar is.

In de wet maatschappelijke ondersteuning (WMO) staat beschreven dat de gemeenten verantwoordelijk zijn voor de invulling (zoals de organisatie en financiering) van het beschermd wonen en hebben de verplichting om ervoor te zorgen dat de bewoners de ondersteunende zorg krijgen die ze nodig hebben. Er wordt gekeken naar een huidige, individuele situatie om te beoordelen of beschermd wonen de juiste oplossing is voor een cliënt. Er zijn geen strikte voorwaarden of omschrijvingen van de problematiek en stoornissen waarbij er gekozen wordt voor beschermd wonen. Specifieke situaties als de huidige woonruimte en de (on)mogelijkheden zullen bepalen of beschermd wonen een uitkomst is.

De gemeenten stellen zelf een aantal voorwaarden op voor het beschermd wonen in de betreffende regio. Naast de regionale voorwaarden zijn er financiële voorwaarden, zoals een eventuele eigen bijdrage als vergoeding voor een verblijf. Tot slot is er de zorgindicatie die wordt opgesteld door de GGZ, de geestelijke gezondheidszorg.

De GGZ werkt met een indeling op basis van een toegekend zorgzwaartepakket (ZZP) dat is omschreven in het persoonlijk zorgprofiel. Dit is een van de voorwaarden die aan het beschermd wonen gesteld wordt. Mensen met een zorgzwaartepakket GGZ-C hebben de indicatie voor begeleiding in vorm van het beschermd wonen.

Vaak is er sprake van een combinatie van factoren, zowel op het psychische als op het sociale vlak, waarbij beschermd wonen in beeld komt. Onderstaande lijst is een opsomming van de meest voorkomende stoornissen en problematieken die binnen beschermd wonen voorkomen.

  • ADHD
  • Autismespectrumstoornissen
  • Angststoornissen
  • Ex-verslavingsproblematiek
  • Gedragsproblematiek
  • Geheugenproblematiek
  • Lichte verstandelijke beperking
  • Persoonlijkheidsstoornissen
  • Schizofrenie
  • Sociale problematiek
  • Stemmingsstoornissen

Beschermd wonen starten

op mensen met psychische of psychosociale problemen. Om met beschermd wonen te starten is het mogelijk om zelf contact op te nemen met de gewenste zorginstelling maar de route hiervoor kan ook via de gemeente gaan.

Beschermd wonen valt onder de wet maatschappelijke ondersteuning (WMO). Beschermd wonen is ingericht voor zeer kwetsbare burgers, met een verhoogde begeleidingsvraag. Deze begeleiding is op maat en afgestemd op een begeleidingsbehoefte, waarin mensen beschermd wonen in hun eigen woning (beschermd wonen zonder verblijf) of met een verblijf op een locatie van de zorginstelling. Voor deze laatste vorm van begeleiding wordt het oorspronkelijke huis tijdelijk verlaten en heeft de cliënt beschikking over een 24/7 aanwezige professionele begeleiding en/of toezicht. De cliënt krijgt ondersteuning op het gebied van dagelijks levensonderhoud. Denk daarbij aan verschillende levensgebieden zoals wonen, werken, vrije tijd, financiën, persoonlijke ontwikkeling, sociale contacten, gezondheid, enz.

De zorginstelling draagt zorg voor professionele begeleiding van cliënten, met het verhogen van de zelfredzaamheid in deze maatschappij als doelstelling. Deze zorginstellingen zijn geen behandelende instanties. Mensen met een zorgzwaartepakket GGZ-C hebben de indicatie voor begeleiding in vorm van het beschermd wonen. De gemeente heeft de verantwoordelijkheid om een maatwerk oplossing te bieden aan burgers die behoefte hebben aan dit soort begeleiding. Dit gaat in samenwerking met de GGZ die zorgdraagt voor de invulling van het persoonlijke zorgprofiel. De gemeente zorgt voor het contact met een passende zorginstelling waarna het beschermd wonen gestart kan worden.

Het starten van beschermd wonen zal in gang worden gezet met diverse intakegesprekken waarbij er gezocht wordt naar een passende invulling van het beschermd wonen. Een passende vorm is immers van essentieel belang voor het welzijn van de cliënt. Hier wordt niet alleen bij de start van het beschermd wonen maar ook gedurende het volledige traject veel aandacht aan gegeven.

Beschermd wonen 2017

Beschermd wonen is een vorm van wonen onder begeleiding. Deze woonvorm is gericht op mensen met psychische of psychosociale problemen. Het is een maatwerk begeleiding die thuis genoten kan worden of in een beschermde woonvorm, denk hierbij aan een gezinsvervangend tehuis. In deze verblijfssetting hebben de cliënten de beschikking over een professionele begeleiding en/of toezicht die 24/7 beschikbaar is. Beschermd wonen is ondergebracht in de wet maatschappelijke ondersteuning (WMO). Anno 2017 maken rond de 30.000 mensen gebruik van beschermd wonen. Dit gaat veel verder dan het voorzien van “bed, bad en brood”.

Beschermd wonen kan worden toegepast voor zeer kwetsbare burgers, die door een hoge begeleidingsbehoefte zijn aangewezen op een intensief toezicht en ondersteuning. Dit toezicht is voornamelijk belangrijk voor de cliënt die niet in staat is om zelfstandig een inschatting te kunnen maken wanneer er hulp gewenst is. Er is sprake van een psychi(atri)schestoornis, eventuele bijkomende aandoening(en) en daarmee samenhangende beperkingen in “sociale redzaamheid” gepaard gaand met matig of zwaar regieverlies of met een matige of zware, invaliderende aandoening of beperking. Beschermd wonen valt ook in 2017 onder de verantwoording van de gemeente. Gemeenten zetten in op persoonsgerichte trajecten om de situatie beschermd wonen fundamenteel te verbeteren. Ook in 2017 dienen nieuwe groepen zich aan waarvoor de gemeenten goede oplossingen moeten bedenken. De verwachting is dat deze trend zich in de komende tijd niet zal veranderen.

Bij beschermd wonen is er sprake van een hoge mate van onplanbare zorg (structureel) en een zeer beperkt zicht op vooruitgang of stabilisering van de zelfredzaamheid. De aanbieder van beschermd wonen draagt zorg voor professionele begeleiding voor cliënten zodat hun zelfredzaamheid wordt bevorderd en zij volwaardig kunnen participeren in de samenleving. Hierbij worden de acties op de verschillende primaire leefgebieden (als huisvesting, financiën, geestelijke – en lichamelijke gezondheid en verzorging, dagbesteding, sociaal netwerk, huiselijke relaties en maatschappelijke participatie) vastgelegd in een persoonlijk ondersteuningsplan.

Definitie beschermd wonen

De definitie van beschermd wonen is als volgt: beschermd wonen is een regeling voor iedereen die niet meer zelfstandig kan wonen vanwege psychische en/of psychosociale problematiek. Wanneer ambulante hulp aan huis (begeleid wonen) niet voldoende is, wordt middels beschermd wonen een kamer aangeboden in een instelling of wooninitiatief.

Als we de definitie van beschermd wonen nader bekijken dan kunnen we het als volgt analyseren. Beschermd wonen is een vorm van wonen onder begeleiding voor mensen met psychische of psychosociale problemen. De begeleiding is op maat en afgestemd op een begeleidingsbehoefte waarin mensen beschermd wonen zonder verblijf of met verblijf. Dit laatste is een beschermde woonvorm, waarin mensen op een externe locatie wonen en het oorspronkelijke huis (al dan niet tijdelijk) verlaten. Hierbij is er beschikking over een 24/7 aanwezige professionele begeleiding en/of toezicht. Cliënten die beschermd wonen zonder verblijf hebben de beschikking over onplanbare zorg, omdat de zorgvraag erg verandering gevoelig is.

Wat niet in de definitie van beschermd wonen vermeld staat is dat beschermd wonen valt onder de wet maatschappelijke ondersteuning (WMO). Het kan worden ingezet voor zeer kwetsbare burgers, met een verhoogde begeleidingsvraag. In sommige gevallen kunnen deze mensen belang hebben bij een 24 uurs toezicht en ondersteuning. Deze continue monitoring is met name van belang bij cliënten die niet in staat zijn om zelfstandig een inschatting te kunnen maken wanneer er hulp gewenst is. De keuze voor beschermd wonen kan gemaakt worden in het geval van een psychi(atri)schestoornis, eventuele bijkomende aandoening(en) en daarmee samenhangende beperkingen in “sociale redzaamheid” die gepaard gaan met matig of zwaar regieverlies of met een matige of zware, invaliderende aandoening of beperking.

Een ander belangrijk aspect wat niet in de definitie vermeld staat is het feit dat bij het beschermd wonen de zorginstelling zorg draagt voor professionele begeleiding van cliënten en geen behandelende instantie is. Hoewel er gediplomeerde- en ervaren vakprofessionals in de betreffende zorginstellingen werkzaam zijn, worden behandelingen vanzelfsprekend door gespecialiseerde instanties uitgevoerd. De begeleiding van de zorginstelling is gericht op verschillende primaire leefgebieden zoals huisvesting, financiën, geestelijke – en lichamelijke gezondheid en verzorging, dagbesteding, sociaal netwerk, huiselijke relaties en maatschappelijke participatie. Dit wordt periodiek vastgelegd en geëvalueerd in een persoonlijk ondersteuningsplan, waar vanzelfsprekend de behandelende instanties inzage in hebben.

Beschermd wonen overgangsrecht

Beschermd wonen is een vorm van wonen onder begeleiding. Deze woonvorm is gericht op mensen met psychische of psychosociale problemen. Beschermd wonen zonder verblijf is een intensieve vorm hiervan waarin een intensieve ondersteuning geboden wordt maar waarbij wel sprake is van het scheiden van wonen en zorg. Vanzelfsprekend speelt de financiering van deze zorg een belangrijke rol. Dit is recentelijk veranderd waarin een overgangsperiode (met een bijbehorend overgangsrecht voor de betrokkenen) van toepassing is.

Tot 31-12-2014 werd beschermd wonen betaald, al of niet via een PGB (persoonsgebonden budget), vanuit de AWBZ (algemene wet bijzondere ziektekosten). Hiervoor was een indicatie voor “zorg met verblijf in de GGZ” (zorgzwaartepakket GGZ-C) nodig van het CIZ, het Centrum indicatiestelling zorg (CIZ).

Vanaf januari 2015 geeft het CIZ geen indicaties meer af voor zorg met verblijf in de GGZ, deze verantwoordelijkheden zijn overgedragen aan de gemeenten, die handelen volgens de wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Hierin staat dat de gemeenten een “maatwerkvoorziening” moet verstrekken aan de zorgbehoevenden. De GGZ biedt behandeling (die wordt betaald vanuit de Zorgverzekeringswet), de gemeenten zijn niet verantwoordelijk voor de behandeling.

Voor mensen die in bezit waren van een op 1 januari 2015 geldige indicatie voor beschermd wonen (GGZ C-pakket) is er een overgangsperiode ingesteld. Tijdens deze periode houden deze mensen het recht op de zorg die in de AWBZ-indicatie staat (beschermd wonen met bijbehorende ondersteuning). Het overgangsrecht geldt uiterlijk tot 1 januari 2020. Dit overgangsrecht stopt eerder in het geval dat de AWBZ-indicatie eerder afloopt of er een nieuw aanbod wordt geaccepteerd van de gemeente.

Beschermd wonen criteria

Beschermd wonen is een vorm van wonen onder begeleiding. Deze woonvorm is gericht op mensen met psychische of psychosociale problemen. Beschermd wonen is ingericht als tijdelijke oplossing. Dit kan voor een periode van enkele maanden tot enkele jaren zijn. Deze periode wordt gebruikt om te werken aan stabilisatie en zelfredzaamheid. Hiervoor is een deskundige begeleiding aanwezig. Het doel is dat na de periode van beschermd wonen een doorstroom naar een eigen (huur)woning mogelijk is, eventueel met ambulante begeleiding. Dit laatste valt onder de noemer beschermd wonen zonder verblijf.

De 43 Nederlandse centrumgemeenten (afdelingen Toegang) bepalen wie in aanmerking komt voor deze vorm van zorg. Er wordt gekeken naar een huidige, individuele situatie om te beoordelen of beschermd wonen de juiste oplossing is voor een cliënt. Er zijn geen strikte criteria of omschrijvingen van de problematiek en stoornissen waarbij er gekozen wordt voor beschermd wonen. Specifieke situaties als de huidige woonruimte en de (on)mogelijkheden zullen bepalen of beschermd wonen een uitkomst is.

Vaak is er sprake van een combinatie van factoren, zowel op het psychische als op het sociale vlak, waarbij beschermd wonen in beeld komt. Onderstaande lijst is een opsomming van de meest voorkomende stoornissen en problematieken die binnen beschermd wonen voorkomen.

• ADHD
• Autismespectrumstoornissen
• Angststoornissen
• Ex-verslavingsproblematiek
• Gedragsproblematiek
• Geheugenproblematiek
• Licht verstandelijke beperking
• Persoonlijkheidsstoornissen
• Schizofrenie
• Sociale problematiek
• Stemmingsstoornissen

Beschermd wonen betekenis

De betekenis van de term beschermd wonen is als volgt te omschrijven: beschermd wonen is een vorm van wonen onder begeleiding. Deze woonvorm is geschikt voor mensen met psychische of psychosociale problemen. Beschermd wonen valt onder de wet maatschappelijke ondersteuning (WMO). De betekenis van de term beschermd wonen kan twee woonvormen omvatten: het kan een woonvorm zijn waarin een maatwerk begeleiding geboden wordt waarbij mensen beschermd wonen zonder verblijf of in het andere geval wonen mensen intern in een beschermde woonvorm. In deze laatste vorm kiezen de cliënten ervoor om het oorspronkelijke huis (al dan niet tijdelijk) te verlaten. Bij het beschermd wonen op een locatie van de zorginstelling kan de betekenis van beschermd wonen meer letterlijk worden genomen, er is immers de beschikking over een 24/7 aanwezige professionele begeleiding en/of toezicht. Voor mensen die beschermd wonen zonder verblijf kan de betekenis van de term beschermd wonen minder strikt worden genomen. De begeleiding is minder intensief, hoewel er altijd een beroep kan worden gedaan op de onplanbare zorg. De zorgvraag is immers erg gevoelig voor veranderingen van de situatie en zal hier voortdurend op aangepast moeten worden.

In sommige gevallen kan een 24 uurs toezicht en ondersteuning van grote betekenis zijn voor zeer kwetsbare burgers, met een verhoogde begeleidingsvraag. Beschermd wonen kan hiervoor een prima oplossing zijn. Deze continue monitoring is met name van belang bij cliënten die niet in staat zijn om zelfstandig een inschatting te kunnen maken wanneer er hulp gewenst is. Hiermee wordt de kans op onaangepast gedrag van de cliënt voor het overgrote deel weggenomen. De keuze voor beschermd wonen kan gemaakt worden in het geval van een psychi(atri)sche stoornis, eventuele bijkomende aandoening(en) en daarmee samenhangende beperkingen in “sociale redzaamheid”. Dit kan gepaard gaan met matig of zwaar regieverlies.

Bij beschermd wonen wordt er beroep gedaan op de onplanbare zorg (structureel). In veel gevallen is er slechts een zeer beperkt zicht op vooruitgang of stabilisering van de zelfredzaamheid. In enkele gevallen is er zelfs sprake van een gecontroleerde afname hiervan. Bij het beschermd wonen draagt de zorginstelling zorg voor professionele begeleiding van cliënten. Behandelingen worden aan gespecialiseerde instanties overgelaten. De begeleiding kan voor de cliënten van grote betekenis zijn op verschillende primaire leefgebieden zoals huisvesting, financiën, geestelijke – en lichamelijke gezondheid en verzorging, dagbesteding, sociaal netwerk, huiselijke relaties en maatschappelijke participatie. Deze aspecten worden periodiek vastgelegd en geëvalueerd in een persoonlijk ondersteuningsplan.

Jeugdzorg beschermd wonen

Beschermd wonen is een vorm van wonen onder begeleiding. Deze woonvorm is gericht op mensen met psychische of psychosociale problemen. Binnen de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) zijn er beschermd wonen woongroepen met veel verschillende specialisaties. Beschermd wonen is bedoeld voor jongvolwassenen en volwassenen. Mensen die nog geen 18 jaar zijn, vallen onder de jeugdwet, dat voorheen bekend stond als de jeugdzorg.

Jeugdzorg is een algemene omschrijving voor alle maatschappelijke zorgvoorzieningen (naast de directe primaire opvoedingsrelatie van ouders voor hun kinderen) voor jongeren onder de 18 jaar. Hierbij zal het voornamelijk gaan om de zorg voor kinderen die in de problemen komen. De jeugdzorg bestaat uit zowel private- als overheidsorganisaties. Deze organisatie is in samenwerking met het GGZ een adviserend orgaan voor de gemeenten inzake het beschermd wonen.

De verschillende woonvormen hebben vaak een specialisatie, zoals autisme, persoonlijkheidsstoornissen of verslavingsproblematiek. Daarnaast bestaan er dubbele diagnoses, bijvoorbeeld een licht verstandelijke beperking in combinatie met een gedragsstoornis.

Er wordt gekeken naar een huidige situatie om te beoordelen of beschermd wonen de juiste oplossing is voor een cliënt. Er is geen strikte omschrijving van de problematiek en stoornissen waarbij er gekozen wordt voor beschermd wonen. Specifieke situaties als de huidige woonruimte en de (on)mogelijkheden zullen bepalen of beschermd wonen een uitkomst is.