Waar begeleid wonen, thuis wordt.

Ambulante hulpverlening is een vorm van begeleiding waarbij de zorgverlener bij de cliënt thuis komt. Dit kan natuurlijk ook in een woonvoorziening zijn als de cliënt daar gebruik van maakt. Begeleid Wonen Nederland is een specialistische zorginstelling dat op grote schaal ambulante hulpverlening verzorgt. Deze zorginstelling begeleidt jongvolwassenen in een leeftijdscategorie van 17 ™ 30 jaar met een LVG of een GGZ diagnose. Hiervoor heeft Begeleid Wonen Nederland gespecialiseerde zorgverleners voor de cliënt ter beschikking.

Ambulante hulpverlening staat, in de vorm dat Begeleid Wonen Nederland aanbiedt, ook wel bekend als het begeleid (of beschermd) wonen zonder verblijf. Jongeren en jongvolwassenen die door psychische of psychosociale problemen moeite hebben om zich te handhaven in de maatschappij maken hier dankbaar gebruik van.

Bij de ambulante hulpverlening is er sprake van een scheiding van woon en zorg. De cliënt heeft bij deze vorm van begeleiding de beschikking over een eigen woonruimte en krijgt ondersteuning op het gebied van dagelijks levensonderhoud waarbij op verschillende levensgebieden de nadruk ligt. Hierbij kan gedacht worden aan aspecten als wonen, werken, vrije tijd, financiën, persoonlijke ontwikkeling, sociale contacten en gezondheid. Als andere aspecten daarnaast ook een belangrijke rol spelen in iemands leven, wordt hier vanzelfsprekend ook aandacht aan besteedt.

Het voordeel van ambulante hulpverlening is dat de zelfstandigheid meer ruimte krijgt dan het wonen op een locatie van de zorginstelling. Desondanks kan er sprake zijn van een intensieve zorg. De intensiteit van de zorg kan immers op maat met de zorgbehoefte worden afgestemd. Vaak is hierbij géén sprake van een lineair proces en wordt de zorg veelvuldig op- en afgeschaald. Hierdoor wordt de ambulante hulpverlening ook gezien als onplanbare zorg.

Ambulante woonbegeleiding (AWB) is een vorm van begeleiding waarbij de zorgverlener bij de cliënt thuis (of in de woonvoorziening waarvan gebruik gemaakt wordt) komt. Voor mensen met psychische of psychosociale problemen is beschermd wonen zonder verblijf een intensieve vorm van ondersteuning, waarin sprake is van het scheiden van wonen en zorg. De cliënt heeft bij deze vorm van begeleiding de beschikking over een eigen woonruimte en krijgt ondersteuning op het gebied van dagelijks levensonderhoud op verschillende levensgebieden zoals wonen, werken, vrije tijd, financiën, persoonlijke ontwikkeling, sociale contacten, gezondheid, enz.

Kenmerkend voor het beschermd wonen zonder verblijf is dat er regelmatig een beroep wordt gedaan op de onplanbare zorg. Dit is het grote verschil wat deze zorgvorm heeft ten opzichte van andere individuele begeleidingsvormen. Flexibiliteit is immers erg belangrijk in een begeleidingsvorm als ambulante woonbegeleiding. De ondersteuningsbehoeften van cliënten die zelfstandig wonen kunnen sterk wisselen, er is in de meeste gevallen géén sprake van een lineair proces in een herstelproces van mensen met een psychiatrische aandoening. Een zorgvuldige keuze in het op- en afschalen van de zorg is hierbij van groot belang.

Ambulante woonbegeleiding heeft de voorkeur boven het tijdelijk wonen op een locatie van de zorgverlener als er hierin een reële keuze mogelijk is. Dit is om de zelfredzaamheid en de zelfstandigheid van de cliënt vast te houden. De stap om van een intern verblijf (op een locatie van de zorgverlener) weer terug in de samenleving te zetten is immers veel groter dan het werken aan een hogere zelfredzaamheid van iemand die de interne periode niet heeft gehad.