PGB + Angststoornis
Bang of angstig zijn is een heel natuurlijk fenomeen. Angst waarschuwt ons voor gevaar. Op dat moment besluiten we of we moeten vechten of dat we moeten vluchten. Angst geeft normaal gesproken op de juiste momenten waarschuwingssignalen af. Soms ben je echter bang of angstig op momenten dat dat helemaal niet nodig is. Dit is een angst die je niet helpt en alleen maar in de weg zit. Als steeds vaker of heftiger angstig bent, of hele normale dingen in het leven gaat vermijden om die angst maar niet te hoeven voelen spreken we van een angststoornis.
Bij de ontwikkeling van angststoornissen is sprake van een combinatie van zowel biologische, sociale als psychische factoren. Ook erfelijkheid en opvoeding kunnen een rol spelen. Daarnaast kan een angststoornis ontstaan na een ingrijpende gebeurtenis in iemands leven, maar ook persoonlijke eigenschappen beïnvloeden de kans op het ontwikkelen van een angststoornis of fobie.
De zorg met betrekking tot een angststoornis valt onder óf onder de wet langdurige zorg (Wlz) of onder het Wmo (Wet maatschappelijke ondersteuning). Hiervan is sprake als mensen niet voldoende in staat zijn om zichzelf te redden in de maatschappij. Om aanspraak te maken op de Wet langdurige zorg of de wet maatschappelijke ondersteuning moet er contact worden opgenomen met het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ). Het CIZ besluit voor welke zorg de cliënt in aanmerking komt.
Eén van de manieren om in geval van een angststoornis gebruik te kunnen maken van de WMO of de WLZ is een persoonsgebonden budget (PGB). Dit is een budget dat na het vaststellen van de indicatie overgemaakt wordt zodat de cliënt de financiële mogelijkheden heeft om zorg te ontvangen van een zorginstelling en/of hulpverlener naar keuze. De hoogte van dit budget wordt vastgesteld op basis van een zogeheten zorgplan. Het is een regeling die van toepassing is voor mensen van 18 jaar en ouder. Een alternatief voor het persoonsgebonden budget is zorg in natura.